هممیهنان! نوروزتان پیروز! نوروز باستانی را به ایرانیان و به تمامی ساکنان فلات بلند «ایران زمین» تبریک میگوئیم. این روز را به تمامی اقوام و ملتهائی تبریک میگوئیم که اگر خود را دیگر ایرانی نمیدانند، از دیر باز دست در دست ما ایرانیان، در بزرگداشت نخستین روز بهار شادی و پایکوبی میکردند. این روز را به همة ملتهائی تبریک میگوئیم که هزارهها از سر گذراندهاند، مصائب بسیار کشیدهاند، ولی شعلة آتش فروزان نوروزی را در اعماق وجود خود، و در آداب و زندگانی خود همچنان زنده و پاینده نگاه داشتهاند. نوروز بر ملتهائی فرخنده باد که فراموش نکردهاند، بزنگاههائی کهن چون نوروز تنها پناهگاه فکری و فرهنگی ما مردمان بوده. پناهگاهی که در سایة امن آن مصائب جهان از اذهانمان شستهایم. و چه بسا اگر چنین پناهگاهی نمیداشتیم، صدها سال پیش در رویاروئی با مصائبی که بر ما گذشت، و هر لحظه ابعادی عظیمتر، مخربتر و غیرانسانیتر به خود گرفت، همچون بسیاری ملتهای کهنسال، تاب مقاومت نمیآوردیم، و در لابلای صفحات تاریخ از یادها میرفتیم. اگر نوروز و بزنگاههائی چون این روز «نو» نمیبود، چگونه نمادهای بشریت در این «فلات بلند» میتوانست در چنین تاریخ تندپائی دست به دست شود، و امروز در کف ما وارثان فرهنگ «فلات بلند» قرار گیرد؟ چگونه تاریخ پر فراز و نشیب ما میتوانست با چنین صلابتی، ضربات سهمگین پلیدی و خشونتهائی که دشمنان بر فرهنگ ایران زمین فرود آوردند، از اذهانمان بزداید، و در فراخنائی اینچنین گسترده، ملتها و اقوام این «فلات بلند» را به تاریخ معاصر بشری پیوند زند؟ فراموش نکنیم، شاهراههائی چون نوروز امید به روزهای بهتر، و عشق به زندگیاند. نوروز همه ساله، در نخستین روز بهار، جوانههای عشق و امید در دل میلیونها ایرانی شکوفا میکند. و همین جوانههاست رمز پایندگی فرهنگ ایران زمین.
۱/۰۱/۱۳۸۷
نوروز پیروز
هممیهنان! نوروزتان پیروز! نوروز باستانی را به ایرانیان و به تمامی ساکنان فلات بلند «ایران زمین» تبریک میگوئیم. این روز را به تمامی اقوام و ملتهائی تبریک میگوئیم که اگر خود را دیگر ایرانی نمیدانند، از دیر باز دست در دست ما ایرانیان، در بزرگداشت نخستین روز بهار شادی و پایکوبی میکردند. این روز را به همة ملتهائی تبریک میگوئیم که هزارهها از سر گذراندهاند، مصائب بسیار کشیدهاند، ولی شعلة آتش فروزان نوروزی را در اعماق وجود خود، و در آداب و زندگانی خود همچنان زنده و پاینده نگاه داشتهاند. نوروز بر ملتهائی فرخنده باد که فراموش نکردهاند، بزنگاههائی کهن چون نوروز تنها پناهگاه فکری و فرهنگی ما مردمان بوده. پناهگاهی که در سایة امن آن مصائب جهان از اذهانمان شستهایم. و چه بسا اگر چنین پناهگاهی نمیداشتیم، صدها سال پیش در رویاروئی با مصائبی که بر ما گذشت، و هر لحظه ابعادی عظیمتر، مخربتر و غیرانسانیتر به خود گرفت، همچون بسیاری ملتهای کهنسال، تاب مقاومت نمیآوردیم، و در لابلای صفحات تاریخ از یادها میرفتیم. اگر نوروز و بزنگاههائی چون این روز «نو» نمیبود، چگونه نمادهای بشریت در این «فلات بلند» میتوانست در چنین تاریخ تندپائی دست به دست شود، و امروز در کف ما وارثان فرهنگ «فلات بلند» قرار گیرد؟ چگونه تاریخ پر فراز و نشیب ما میتوانست با چنین صلابتی، ضربات سهمگین پلیدی و خشونتهائی که دشمنان بر فرهنگ ایران زمین فرود آوردند، از اذهانمان بزداید، و در فراخنائی اینچنین گسترده، ملتها و اقوام این «فلات بلند» را به تاریخ معاصر بشری پیوند زند؟ فراموش نکنیم، شاهراههائی چون نوروز امید به روزهای بهتر، و عشق به زندگیاند. نوروز همه ساله، در نخستین روز بهار، جوانههای عشق و امید در دل میلیونها ایرانی شکوفا میکند. و همین جوانههاست رمز پایندگی فرهنگ ایران زمین.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر