گاسوژ رُمانـی است که ترجـیح می‌دادم آن را به قلم نویسنده‌ای
توانا می‌خواندم. متأسـفانه چنین سعادتی دسـت نداد. گاسوژ را ننوشـتند، پـس نگارش آن را برعهده گرفتم و بیش از بیست
سال افسانة گاسوژ مرا به خود مشغول داشت. می‌دانستم که کمـی‌ها و کاستی‌های این رمان، در مقـام نگارنده‌اش بیش از هر کس مرا آزار
خواهد داد، با این وجود دست از آن نشستم.
گاسوژ اسطوره
نیسـت؛ تاریخ نیسـت؛ حکایـت صرف نیز نخواهد بود. لنگرگاه‌ها و تکیه‌گاه‌های تاریخی و
جغرافیائی این رمان، چه فلات بلند ایران زمین
و چه شهرها، دریاچه‌ها، کوه‌ها و چه ...
