۲/۰۲/۱۳۸۵

«بحران هسته‌ای» ایران تا کی؟

«بحران» هسته‌ای ایران همچنان در رأس مسائل سیاست خارجی قرار گرفته و از طرف دولت‌های بزرگ منطقه و قدرت‌های جهانی، گام به گام «دنبال» می‌شود. به آن معنا که، نه تنها هیاهوئی سیاسی بر محور «برخورداری» فرضی ایران از نیروی نظامی‌هسته‌ای به راه افتاده ـ مطلبی که متأسفانه موضع‌گیری‌های دولت آقای احمدی‌نژاد هم امکانی برای تسکین آن فراهم نمی‌آورد ـ که، برخی قدرت‌ها ـ منظور شاخه‌های مشخصی از حاکمیت‌های غربی است ـ سعی بر آن دارند که با به کارگیری شیوه‌های مختلف، «مخالفان» به اصطلاح مبارزه با «اسلام تندرو» را در دیگر کشورها به محفل خود نزدیک کنند.
دنبالة مطلب »»»

۱/۳۱/۱۳۸۵

زن ستیزی و سیاست غرب!

حکومت اسلامی ایران و داستان شیرین «حجاب اسلامی» تفکیک ناپذیرند. این حکومت که خود را طی نزدیک به سه دهه، میراث‌خوار پدیده‌ای به نام «انقلاب اسلامی» می‌خواند، از نخستین روزهائی که اهرم‌های «قدرت استعماری» را، با دخالت نظامیان آمریکا، در تهران در اختیار گرفت، با مسئله‌ای به نام «حجاب‌اسلامی» رو در رو شد. اگر می‌گوئیم «رو در رو» شد، از آن جهت است که اعتقادی عمیق در بطن این حاکمیت به «حجاب‌اسلامی»، از روز نخست وجود نداشت، دولت بازرگان و پس از او دولت‌های دیگری که ظاهراً به نمایندگی از جانب «ولی‌فقیه» و در نتیجة نوعی مراجعه به آراء عمومی، ولی در عمل به دست استعمار در ایران به قدرت رسیدند، همگی می‌دانستند که دست گذاشتن بر مسئلة حجاب بانوان، صرفاً ایجاد بحرانی اجتماعی می‌کند، که نه تنها کمکی به حل مسائل سیاسی این حاکمیت به شمار نمی‌آید، که در عمل، دست دولت را هر چه بیشتر زیر سنگ «محافل مشخصی» در صحنة سیاست بین‌الملل قرار خواهد داد. چرا که اعمال فشار از نظر سیاسی اگر از جانب یک محفل در چارچوب «مقررات اسلامی» صورت پذیرد، همین «مقررات اسلامی» می‌تواند چوبدست مناسبی برای دیگر «محافل» فراهم آورد. این امر شاید یکی از اولین درس‌های علم سیاست است، که حکومت نمی‌باید در برخورد با مسائل اجتماعی خود را تا به این حد «ضربه‌پذیر» سازد.
ادامة مطلب »»»

۱/۳۰/۱۳۸۵

ملت‌های فلات بلند

افکار عمومی در جهان، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، به واژة «فروپاشی» خو گرفته. پس از آنکه امپراتوری «کارگری» شوروی‌ فروریخت، ‌نوبت به یوگسلاوی رسید. امروز افغانستان و عراق در مقابل چشمان‌مان قرار گرفته‌اند، کشورهائی که وجود و یا عدم وجود «جغرافیائی» و سیاسی آن‌ها صرفاً در گرو «چک و چانه‌های» پشت‌پرده است، و برخی ناظران معتقدند که دیری نخواهد گذشت که پس از استحکام سیاست‌های استعماری در این کشورها، نوبت به ایران، سوریه، مصر، پاکستان و ... برسد، کشورهائی که موجودیت‌شان بر نقشة جغرافیای جهانی می‌تواند صرفاً برای پیشبرد برخی سیاست‌های جهان‌شمول، «دل‌آزار» شود. این سئوال برای بسیاری مطرح است که «آیا کشور ایران در این تندباد سیاسی، که قربانیان آن از میان ضعیف‌ترین ملت‌های جهان انتخاب می‌شوند، "تجزیه" خواهد شد یا نه؟»
دنبالة مطلب »»»

بازگشت انگولک‌چی


انگولک‌چی که مدتی در تعطیلات بود، دیروز از راه رسید!
بی‌بی‌سی ـ بوش خواستار تحقیقات کامل در مورد قتل حریری شد
انگولک‌چی ـ البته تحقیقات کشکی را ترجیح می‌دهد!

بی‌بی‌سی ـ اجلاس مسکو در بارة ایران به توافق نرسید.
انگولک‌چی ـ «توافق شد» که بگویند «توافق نشد»!
دنبالة مطلب »»»

۱/۲۸/۱۳۸۵

سراب «ابتذال»!

Posted by Picasa
ابتذال چیست؟ این سئوال را می‌توان به صور مختلف مطرح کرد: فرد مبتذل کیست، عمل مبتذل چیست، ابتذال به چه پدیده‌ای اطلاق می‌شود، و خلاصة کلام، چرا این واژه «خفیف‌کننده» است؟ اگر همگان در محکوم کردن عمل، طرزفکر، و رفتاری که «مبتذل» به شمار می‌آورند، توافق کامل دارند، در مورد آنچه از نظر گروه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی و یا سیاسی، «مبتذل» به شمار می‌آید، هیچ «توافقی» در میان نیست.
دنبالة مطلب»»»

۱/۲۷/۱۳۸۵

رامسفلد، «نابغة کوچولوی امپریالیسم»

چرا برخی محافل در واشنگتن چشم دیدن دونالد رامسفلد را ندارند؟ این سئوالی است که شاید برای بسیاری از ایرانیان کاملاً بی‌ارزش تلقی شود، ولی با در نظر گرفتن نقش رامسفلد در آنچه «حملة احتمالی ارتش آمریکا علیة کشور ایران» اعلام می‌شود، برخی از ایرانیان شاید مایل باشند بدانند که چه کسی، در موضع وزیر دفاع ایالات متحد ممکن است، روزی از این روزها، در راه جوابگوئی به نیازهای محافل «سیاسی‌ـ‌ نظامی و مالی» ایالات متحد، دستور حمله به کشور ایران را صادر کند. لازم به تذکر است که هدف این مختصر، تحلیلی از نقش رامسفلد در بطن کابینة بوش خواهد بود، و نه صرفاً ارائة «زندگی‌نامه‌ای» از وی.
دنبالة مطلب »»»