به گزارش رسانه‌ها، در تاریخ 26
اسفندماه سالجاری، اعلامیة «رفع خشونت از
زنان» در کمیسیون سازمان ملل به امضاء رسید
و هیئت نمایندگی حکومت اسلامی نیز امضاء
ملاهای جمکران را پای این اعلامیه گذاشت!
شاید ناظران بگویند این نوع «تأئیدات نمایشی» پیرامون حقوق زنان، توسط یک حکومت زن‌ستیز گرچه بی‌معناست، ولی می‌تواند مثبت تلقی شود! چرا که این نوع اعلامیه‌های غیرالزام‌آور می‌تواند
در صحنة بین‌الملل، عملکرد حاکمیت‌های ناقض حقوق زنان را مورد پیگیری
و رصد قرار دهد. ولی ما به هیچ عنوان با اینگونه تحلیل‌ها موافق
نیستیم.
تجربة تلخ تصویب اعلامیة جهانی حقوق‌بشر که در عمل میراث انسانی‌ات معاصر است،
به
صراحت نشان داد که اینگونه اعلامیه‌ها بیش از آنچه مشکل انسان‌ها را رفع کند، نهایت
امر تبدیل به ابزاری خواهد شد در دست همان حکومت‌های استعمارگر. همان‌ها که از قبل «سربلندی» و «افتخار» دستگاه‌های انسان‌ستیزی نظیرحکومت
اسلامی جیب‌شان را هر روز پر کرده و می‌کنند.
عربدة محافلی که تحت عنوان «دفاع از حقوق بشر»، از دوران جنایات جنگی هری ترومن در کره دست
به کشتار انسان‌ها زدند، و امروز هم پیرامون جنگ و درگیری در سوریه
تبلیغات‌شان گوش فلک را کر می‌کند، به صراحت نشان داد که طرفداران مفاد اعلامیة
جهانی حقوق بشر و یا اعلامیه‌هائی از این دست، بیش از
آنچه بر تأئیدات محافل بین‌الملل و پیچ‌وخم‌های حقوقی این «کاغذپاره‌ها» تکیه
کنند، می‌باید جهت جلوگیری از بازی قدرت‌های
استعماری با اینگونه اعلامیه‌ها ابزار مناسب یافته و به بهره‌برداری‌های سیاسی از این اعلامیه‌های «انسانی» پایان دهند. در غیراینصورت کسب «تأئیدات جهانی» پیرامون
وجود چنین «حقوقی»، اگر فی‌نفسه کارساز انسان‌ها نباشد ـ که
در عمل نیز نبوده ـ مطمئن باشیم، در دست
آن‌ها که ملا و لات را در کشور ایران بر سرنوشت یک ملت حاکم کردند، ابزاری بالقوه
خواهد بود جهت گسترش سرکوب انسان‌ها. سرکوب همان‌ها که در این به اصطلاح اعلامیه‌ها
می‌باید مورد «حمایت» قرار گیرند. حمایتی
که به سهولت می‌تواند در پیچ‌وخم‌های موجود در این نوع «اعلامیه‌ها» از دید پنهان
مانده، حقوق انسانی را، اینبار
به اصطلاح در چارچوب «مقررات سازمان ملل» وسیلة چانه‌زنی مشتی آدمکش «محترم» و
فکل‌کراواتی نماید.
خلاصه بگوئیم، فهرستی از حقوق انسانی را با سهولت می‌توان بر
کاغذی نبشت، و به امضاء مشتی لمپن و لات‌ولوت
هم رساند، مهم اجرا مفاد آن و فراهم
آوردن زمینة مناسب جهت رعایت این «حقوق» است.
