۱۲/۰۶/۱۳۸۴


به سوی جنگی تمام‌عیار؟
...

شاید هنوز برای تحلیل ابعاد وسیع بحران سقوط برج‌های دوقلوی نیویورک و بازتاب آن در آسیای مرکزی و خاورمیانه بسیار زود باشد. مورخان، که شاید یکی از مستقل‌ترین‌شان گابریل‌کولکو است، در کتاب «عصر نوین جنگ» سعی در ارائة برخی زوایای این بحران دارند، ولی مسلم آن است که تحولات منطقة خاورمیانه، صرفاً به حضور ارتش ایالات متحد در عراق و افغانستان و به فروپاشی‌های «درون‌حکومتی»‌ در منطقه ـ فروپاشی‌هائی که یکی از بارزترین نمونه‌های آن به قدرت رسیدن «باند» احمدی‌نژاد در ایران است ـ بسنده نخواهد کرد. باید اذعان داشت که منطقه، به معنای واقعی کلمه، آبستن حوادث است.

امروز"بحران" هسته‌ای ایران را، با وجود آنکه گوئی هنوز اجماع میان طرف‌های آمریکائی و روسی صورت نپذیرفته، پشت سر گذاشته‌ایم. گزینة «جنگ» را، که برخی دول برای آن کیسه‌ها دوخته و برخی محافل برایش خواب‌ها دیده بودند، از سر گذرانده‌ایم. ولی، بازتاب این تحول ما را رها نخواهد کرد. انفجارات اخیر در عراق، که می‌باید بیشتر به انفجاراتی "سیاسی" در چارچوب راهبردهای حاکم جهانی منتسب شود تا به «تروریسمی‌‌کور»، نشان می‌دهد که بحرانی خزنده در منطقه در جریان است.

حضور خانم رایس در کشورهای مصر و عربستان، و همزمان با این دیدار، حمله‌ای «ناموفق» به یکی از بزرگ‌ترین مراکز استخراج نفت خام عربستان، به این باور دامن می‌زند که بزرگ‌ترین صادرکنندة نفت جهان دیگر نمی‌تواند به یمن عرضة نفت، به قیمتی که «یانکی‌ها» خواهان آن‌اند ـ چرا که نوسان قیمت نفت اگر در گذشته نشان دهندة سیاست‌هائی مقطعی بوده، امروز صریحاً در چارچوب سیاست‌های "عنوان" شده از جانب کاخ سفید قرار گرفته است ـ به موجودیت خود تداوم دهد. گابریل کولکو، در کتاب خود، عربستان سعودی و پاکستان را طعمه‌های آیندة بلوا و آشوب ‌معرفی می‌کند. در نظر او، شالوده‌های سیاسی ایندو کشور، تا به آن حد تضعیف شده‌اند، که دیگر راه حل و درمانی سیاسی برای حفظ سیادت حاکمان‌شان وجود ندارد.

در واقع، ملاقات کرزائی با مشارف، که طی آن از وی درخواست شده بود، «تروریست‌ها» را به افغانستان باز پس گرداند، به خوبی نشان می‌دهد که، دستگاه «طالبان» ـ زیر مجموعة سازمان سیا در منطقه ـ حتی برای کرزائی که خود زمانی قرار بود نمایندة تام‌الاختیارشان در واشنگتن باشد، دیگر از اهمیتی برخوردار نیست. آنان که از نقش سازمان «‌آی‌اس‌آی» پاکستان در شکل‌گیری «جنبش» طالبان آگاه‌اند، به خوبی می‌دانند که مشارف توان بازپس دادن «تروریست‌ها» را ندارد. این به اصطلاح «تروریست‌ها» در واقع شالودة سازمان امنیت ملی پاکستان‌اند، سازمانی که خود مشارف را بر تخت «ریاست جمهوری!» نشانده.

ضعف راهبردی پاکستان در مقطع فعلی، نزدیک شدن افغانستان به روسیه و هند را به دنبال خواهد داشت، و در سایة آن به احتمال بسیار زیاد، کشیده شدن نیروهای «چندملیتی» مستقر در افغانستان به جنگ با چریک‌های افغان. ملاقات طولانی مشارف از چین که به دنبال سفر کرزائی صورت گرفت، هنوز نتایجی به دنبال نیاورده، در واقع، چین که همیشه حامی پاکستان در بحران ابدی‌ایش با هند بوده، دیگر دلیلی برای حمایت از نظامی که واپسین لحظات زندگی‌اش را می‌گذراند، نمی بیند.

اگر پیش‌بینی تاریخی کولکو جامة عمل پوشد، منطقه با بحرانی روبرو خواهد شد که شاید از دورة حملة هلاکو، مردمان این خطه به یاد نداشته باشند. در این راستا، خروج بی‌قید و شرط نیروهای مسلح آمریکائی از منطقه، به دنبال شکست‌هائی نظامی، شاید اولین گام برای ورود به بحران باشد. آن‌ها که چند روز پیش، این چنین آشکارا و بی‌پرده، به مراکز مقدس شیعیان حمله برده‌اند، شاید بی‌دلیل این لحظة بخصوص را برنگزیده‌ باشند، شاید می‌دانند که با هنگامه نبرد توده‌های عراقی با ارتش آمریکا، راه چندانی در پیش نمانده.

۱۲/۰۵/۱۳۸۴

باورها!
ـــ
«باورهای عوام» در تمام کشورهای جهان مشکل‌برانگیز است. این باورها، که معمولاً ریشه در تاریخ، سنت و افکار دینی مردم دارند، عملاً بدون هر گونه تفکر و تعمق از جانب آنان مورد تأئید قرار می‌گیرند، و اغلب دست‌مایة سیاست‌پیشگان و سیاست‌بازان‌اند، که به بهترین وجهی با بهره‌گیری از این «باورها» مردم را تحت انقیاد نگاه‌ دارند.

بر خلاف آنچه در افکار عمومی ایرانیان و شاید مشرق‌زمینی‌ها ریشه گرفته، جوامع غربی نه تنها از پدیدة بهره‌گیری از «باورهای عوام» دور نیستند، که به دلیل حضور گسترده‌تر «سیاست‌بازان» در بستر روابط اجتماعی، و نزدیکی و ارتباط بیشتر «سیاست» با توده‌های مردم، «باورهای عوام» در غرب، قدرت و کارآئی بسیار بیشتری دارند.

ولی در این میان مشکلی پیش می‌آید، چرا که اگر در غرب از بازی با «باورهای عوام»، سیاست در صورت کلی خود قصد تحکیم موضع حاکمیت را دارد، بازی با «باورهای عوام» در جهانی، که به درست و یا به غلط، سومین‌جهانش می‌خوانیم، نه برای حکومت بر مردم این کشورها و تحکیم موضع حاکمان، که برای تحکیم مواضع «اجنبی» صورت می‌گیرد. این تفاوتِ «کوچک» آنقدر «بزرگ» است، که شاید بتواند موضوع هزاران مقالة «روشنفکرانه» شود، ولی هیچگاه، کسی از جهان سوم به خود این زحمت را روا نداشته.

«باورهای‌عوام» در غرب، «دمکراسی»، «حقوق‌بشر»، «آزادی» و ... امثال اینان‌اند. غربی فکر می‌کند در «آزادی» زندگی می‌کند و در انتخابی آزاد زندگی می‌گذراند، آنزمان که کتابش را چاپ نمی‌کنند، این «قوانین بازار» است که بر نوشتة او تاخته‌اند، و نه منافع یک گروه اقلیت‌ که بر «نشر» افکار نظارت استصوابی اعمال می‌کنند، زمانی که به دلیل برخورد با مدیریت یک شرکت از کار اخراج می‌شود، از خود نمی‌پرسد: «آیا حق داشتند یا نه؟» به‌این سئوال در ذهن او، بارها و بارها در طول زندگی‌اش جواب داده شده: «آری کارفرما حق دارد!» زمانی که به دلیل «بحران» اقتصادی از کار اخراج می‌شود، از خود نمی‌پرسد: «چرا این بحران شامل حال بانکداران نمی‌شود؟ چرا آنان از کار بی‌کار نمی‌شوند؟» چرا این سئوالات را نمی‌پرسد؟ چون مدیران کارفرمایان‌اند و از قبل آنان و امثال آنان است که غربی «کار» می‌کند. شاید امتداد این استدلال ما را به عمق روابطی برساند که بر جوامع غربی حاکم شده‌اند، ولی منظور از این مختصر بررسی این روابط نیست. شاید مقصود بررسی «باورها» و نقش آنان در جوامع جهان سوم باشد. چرا که در جهان سوم، به دلیل هجوم اقتصادی، فرهنگی و مالی غرب، اگر «باورهای کهن» رنگ باخته‌اند، «باورهای نوین» در رحم مادر دهر گم نشده‌اند: «باورهای جهان سوم را جهان اول می‌سازد!»

اگر امروز «باورهای‌عوام» در جهان سوم را بنگریم، به صراحت می‌بینیم که «معیاری»، آنچنان که حاکمان‌مان می‌گویند، وجود ندارند. به طور مثال، در کشوری چون ایران برای این «باورها» 27 سال است که حاکمیت به مردم زور می‌گوید. از آداب معاشرت و پوشش و خوردن و آشامیدن، تا روش‌های سیاسی و اقتصادی، تحت حاکمیت این «باورهای عوام» بر ملت ایران حاکم شده‌اند. دلیل نیز بسیار روشن و واضح است و در کلامی چند خلاصه می‌شود: «اکثریت قریب به‌اتفاق مردم ایران مسلمان‌اند، اسلام دین ایرانیان است، در نتیجه حکومت اسلامی "خواست" مردم!» این استدلال "کور" و در عین حال "روشن" که هم تاریکی عصر حجر را در خود دارد و هم با منطق «باورهای عوام» در قرن 21 میلادی همراه شده، 27 سال است بر سرنوشت ملت ایران حاکم است.

ولی در همسایگی کشور ایران، کشور دیگری است به نام عراق. این کشور نیز در همین چارچوب قرار می‌گیرد. اکثریت قریب به اتفاق مردم مسلمان‌اند، به اندازة کافی عقب‌افتاده‌اند، در نتیجه می‌توان اسلام را نه به عنوان "دین" که تحت لوای "فلسفة زندگی روزمره" به خورد توده‌های مردم داد و ... ولی، در این کشور پیش‌فرض‌ها رنگ می‌بازند، در این کشور مسلمان بودن مردم و ضرورت حاکمیت اسلامی هیچ سنخیتی ندارند! حتی جمهوری اسلامی ایران، در این کشور، «دمکراسی» زیر چکمه‌های نظامیان آمریکائی را، «توصیه» می‌کند!!

در اینجاست که شاید به این نتیجة «ساده» و در عین حال بسیار «پیچیده» می‌رسیم که، شعار «باورهای مردم»، شعاری که با تکیه بر آن، هزاران تن را به قتل‌گاه‌ها فرستادند و هنوز هم سیاه‌چال‌ها از برکت آن «آبادان‌اند»، فقط یک سیاست «اجنبی» است. «باورهای عوام»، چوبدست کسانی است که سیاست‌های جهانی را تعیین می‌کنند و همزمان حاکمان ما را بر ما حاکم نگاه می‌دارند، «باورهای عوام» امروز این است که می‌بینیم، و فردا آن خواهد بود که می‌خواهند. «باورهای عوام» اگر در دست حاکمان قدرت‌طلب غرب، و در جوامع غربی نام «قوانین‌بازار»، «رقابت‌های تجاری»، «دمکراسی»، «جدائی دین از دولت» و ... نام گرفته‌. در دنیای ما آن شده‌اند که می‌بینیم. اینجاست که آگاهی از «باورهای عوام»، آنچنان که برخی سیاست‌بازهای جهان سوم قصد القای آن را دارند، محدودیت‌های عملی خود را به درستی نشان می‌دهد.

۱۲/۰۴/۱۳۸۴

انگولک‌چی
...

ایرنا ـ رئيس جمهوري توهين به مقدسات را عصبانيت دشمنان اسلام دانست
انگولک‌چی ـ تو عصبانی‌شون کردی؟

ایرنا ـ تظاهرات مسالمت آميز سراسر عراق را فرا گرفت
انگولک‌چی ـ تا حالا که مسالمت‌آمیز بوده

ایرنا ـ پرفسور ساناي : روحيه مردم ايران بسيار قوي است
انگولک‌چی ـ تو از ترکیه اینو فهمیدی؟

ایرنا ـ نگاهي به حرم مطهر امامان شيعه در سامرا
انگولک‌چی ـ حالا که خرابش کردند!!

ایرنا ـ كاهش سن شروع به مصرف الكل زنگ خطر را در تركيه به صدا در آورده است
انگولک‌چی ـ با شیر اندرون شد و با جان به در رود!

ایرنا ـ بوش نسبت به جنگ داخلي در عراق هشدار داد
انگولک‌چی ـ نکند هشدار همین بمب بود!
ماه‌نبات خانوم ـ به وقوع جنگ یا عدم وقوع؟

ایرنا ـ با دولت در چهار محال بختیاری
ماه‌نبات‌خانوم ـ و با ملت در خوزستان

بازتاب ـ بازخواني يك پرونده امنيتي: چرا ايران عضو «محور شرارت» شد؟
انگولک‌چی ـ عضویتش افتخاری است!
ماه‌نبات‌خانوم ـ چون عضویت مجانی بود

بازتاب ـ درخواست مجدد آمريكا از ايران براي مذاكره مستقيم
انگولک‌چی ـ آمریکا اینقدر قر و قمیش نیادها!
ماه‌نبات‌خانوم ـ "بعله" را دفعة سوم باید گفت.

بازتاب ـ رئيس‌جمهور در بروجن: موج عدالت‌خواهي به آمريكاي جنوبي هم رسيد
انگولک‌چی ـ به ایران کی می‌رسد؟
ماه‌نبات‌خانوم ـ منظور از "موج" حتما "حداد عادل" است.

بازتاب ـ سحرگاه ديروز در سرداب غيبت چه گذشت؟
انگولک‌چی ـ غیب شد!
ماه‌نبات‌خانوم ـ دو گنبد غیبت کردند!

عراق در آتش
...
چرا سیاست‌های جهانی در چارچوب منافع‌اشان عراق را به خاک و خون کشیده‌اند؟ شایسته است، هر فردی، ‌مسلمان یا غیرمسلمان، در شرایط فعلی این سئوال را از خود بپرسد. طی تاریخ بشری، بحران‌های بزرگ در سیاست‌ قدرت‌های حاکم جهانی قابل پیش‌بینی‌ بوده‌اند، جنگ‌هائی که سراسر تاریخ را پوشانده شاید بهترین گواه بر این مدعا باشد، ولی از بحران‌های بزرگ دوران گذشته،‌ تا رسیدن به دیپلماسی کنونی، یعنی به نقطه‌ای که این قدرت‌ها برای اعمال فشار بر یکدیگر به خود حق می‌دهند، آزادانه و بدون هرگونه محدودیتی، ملتی را در کوچه و خیابان به آتش کشند، خانه‌هایشان را ویران کنند، مراکز فرهنگی، دینی و بناهای تاریخی آنان را به بمب و به موشک ببندند، راه بسیاری ‌است. راهی که گویا پیمودنش برای قدرت‌های جهانی امروز، کار ساده‌‌ای به نظر می‌آید.

عراق بار دیگر طعمة خشونت شده. خشونتی که ریشه‌های‌اش در جامعة عراق نیست، بلکه، به دلیل حضور اشغالگران پیش آمده است، اشغالگرانی که تحت عنوان حاکم کردن «دمکراسی» با حضور نظامی خود در عراق، برای این سرزمین مرگ، نیستی و خرابی به ارمغان آورده‌اند. عراق به دمکراسی نرسید. این امر از بدیهیات است، ولی خشونت و جنگ، همانطور که شاید در طرح‌های قدرت‌های بزرگ جهانی پیش‌بینی شده بود، به خوبی بر ملت عراق تحمیل شد.

زمانی که صرفاً طی یک هفته، قیمت یک اونس طلا در بازارهای بین‌المللی بیش از 70 دلار سقوط کرد، کاملاً‌ روشن بود که بسیاری از سرمایه‌سالاران جهانی ناخرسند خواهند شد. سرمایه‌ها به این صورت از بستر بازار طلا خارج شدند، و در مراکز اقتصاد بین‌الملل به دامان بورس‌ها خزیدند: بورس‌های نیویورک که از رکوردی به رکوردی دیگر می‌رفتند، و بورس‌های اروپائی که جانی تازه می‌گرفتند. ولی شرایط اقتصاد بین‌المللی آن نیست که دهه‌ها پیش ‌بوده. دیگر چشم‌اندازهای دلگرم‌کننده برای سرمایه‌سالاران جهانی، در ابعاد گذشته، وجود ندارد. در واقع، سقوط قیمت طلا بیشتر عکس‌العملی در برابر پایان بحران «هسته‌ای» ایران بود، که به دلیل دخالت مستقیم روسیه صورت گرفت.

سرمایه‌ها، دیگر جنگ در ایران را ـ حداقل در آینده‌ای نزدیک ـ قابل پیش‌بینی نمی‌دیدند، مفر دیگری می‌جستند: راه بورس، که حداقل در چند روز گذشته میانبری قابل قبول می‌نمود. ولی، این مسیر، با در نظر گرفتن مسائل اقتصادی جهانی، در دراز مدت نمی‌تواند آنقدرها هم مسیر «دلخوش‌کننده‌ای» باشد. جهان سرمایه‌داری برای حفظ موجودیت خود نیازمند جنگ، بحران، آشوب و هیاهوست. و در غیاب «جنگ سرد»، بحران را به هر قیمت می‌باید ایجاد کند، اینجاست که انفجار اماکن مقدس عراق، خود تبدیل به هدفی راهبردی می‌شود.

نیروی‌های اشغالگر، عاجز از یافتن هر گونه راه حلی بر بحران عراق، اینکشور را از یک سو به جانب ایران می‌کشند، چرا که معتقدند همکاری با آیت‌الله‌های ایران، عراق را از تبدیل شدن به مرکز سیاست جهانی روسیه و یا هند دور خواهد کرد. و از سوی دیگر عراق را نمی‌توانند در آرامش رها کنند، چرا که اصل اساسی و غیرقابل تردید «همجواری»، این کشور را نهایت امر به دامان روسیه و سپس هند فرو خواهد انداخت. این تضادی است که نیروهای اشغالگر بر آن گویا پاسخی یافته‌اند: بمب!!

پس از آنکه هزاران تن عراقی در راستای «پیک‌نیک» دمکراسی آمریکا به خاک و خون کشیده شدند، پس از آنکه موزه‌های این کشور به غارت مشتی اوباش آمریکائی رفت، اینک زمان بمب‌گذاری در اماکن مقدس مردم عراق فرا رسیده. هیچ قدرتی، حتی سازمان به اصطلاح "ملل متحد" رسماً اعلام نمی‌کند که مسئولیت امنیت مردم، اماکن مقدس، غیرنظامیان، موزه‌ها، شهرها و دهات عراق بر عهدة «اشغالگران» است. این «اشغالگران» مستمع‌آزادهائی‌اند که فقط در زمان چپاول حضورشان آشکار می‌شود. سازمان‌های حقوق بشر، تشکیل شده از مشتی جیره‌خوار قدرت‌های بزرگ جهانی، نه در مورد خبرنگاران، و نه در مورد شهروندان، زندانیان و نه در هیچ مورد دیگری، لب از لب بر نمی‌دارند. تو گوئی جنگ مسئلة اینان نیست!! نمی‌گویند جنگ نباید شامل حال افراد غیرنظامی، بناهای هزاره‌ای که یادگار تاریخ یک ملت‌اند، و زنان و کودکان در بازارچه‌ها شود.

امروز کسانی در عراق بمب می‌گذارند که در ظاهر مورد حمایت هیچکس نیستند! القاء این امر، توهین به تاریخ ملت‌هاست، بمب‌گذاران، آدمکشان، تظاهرکنندگان و دیگر صحنه‌گردانان صحنه‌های سیاسی، همیشه مورد حمایت‌اند، مورد حمایت قدرت‌هائی که از ثمرة اعمال آنان بهره‌مند می‌شوند. بله امروز در عراق، در واقع تمامی سیاست‌های جهانی حامیان این بمب‌گذاران شده‌اند. امروز دست‌های سیاست‌های جهانی، از شرقی تا غربی، از دمکراتیک تا استبدای، از آستین همین "بمب‌گذاران" بیرون می‌آید. کسانی که «ثمرة» ننگین اعمال‌شان را هدیة اربابان می‌کنند، مرگ و نیستی برای ملت عراق به ارمغان می‌آورند، و نه تنها «هیچکس» مسئول آنان نیست، بلکه همة عالم با اینان "مخالف‌اند"!

۱۲/۰۳/۱۳۸۴

انگولک‌چی
...

خوانندگان عزیز، از امروز، "ماه‌نبات‌خانوم" هم با انگولک‌چی همکاری دارد.

ایرنا ـ طلاب و دانشجويان مقابل سفارت ايتاليا در تهران تجمع كردند
ماه‌نبات‌خانوم ـ مگر پوستر الکساندرا موسولینی توزیع می‌کردند؟

بی‌بی‌سی ـ واکنشهای شما به بمب‌گذاری در حرم شيعيان
انگولک‌چی ـ اول از همه فرار!
ماه‌نبات‌خانوم ـ بستگی به بمب‌گذارش دارد

بی‌بی‌سی ـ انتقاد سازمان ملل متحد از نظام آموزشی آلمان
انگولک‌چی ـ می‌گوئیم آمریکا بمباران‌شان کند
ماه‌نبات‌خانوم ـ حتما نظام‌شان "هسته" دارد!

بی‌بی‌سی ـ آيت الله منتظری: تخريب حسينيه دراويش قم توجيه شرعی ندارد
ماه‌نبات خانم ـ توجیه سیاسی که دارد!

بازتاب ـ برگزاري جلسه "مشكوك" در منزل يكي از مسئولان سابق امنيتي
ماه‌نبات‌خانوم ـ با "صدای مشکوک" یا بی‌صدای "مشکوک"؟

بازتاب ـ يك خبر خوب براي سربازان وظيفه!
انگولک‌چی ـ آمریکا حمله نمی‌کند!
ماه‌نبات‌خانوم ـ یک خبر بد برای معافی‌فروش‌ها!


بازتاب ـ برخورد دوگانه قضائي با امنيت ملي، باعث شگفتي است
انگولک‌چی ـ ای بابا، "چند" گانه‌اش هنوز مانده!
ماه‌نبات‌خانوم ـ نظر امنیت‌ملی چیست؟

بازتاب ـ انتقال دانشگاه و پادگان‌هاي تهران به خارج شهر
انگولک‌چی ـ و ادغام دانشگاه در پادگان!!
ماه‌نبات‌خانوم ـ و انتقال تهران به خارج از کشور!

بازتاب ـ آصفي: هدف از انفجار سامرا، جنگ مذهبي در عراق است
انگولک‌چی ـ آصفی هم فهمید؟!!
ماه‌نبات‌خانوم ـ در اهواز چطور؟
مبارزه با قاچاق دارو
...

مبارزه جمهوری اسلامی ایران با قاچاق کالا، از دیر باز نقل محافل مختلف در داخل و خارج از مرزهاست. این واقعیت که کشور ایران از طرف بسیاری از کشورهای صنعتی مجبور به تحمل «نوعی محاصرة اقتصادی» شده، جای هیچ تردیدی ندارد. و مسئولان این حصر اقتصادی همان کسانی هستند که ایران را در چارچوب «راهبردهای پایه‌ای» غرب قرار داده‌اند.

گزینش این راهبرد اقتصادی، بیش از آنچه در تهران مورد بررسی قرار گیرد، موضعی است که، از جانب قدرت‌های سیاسی و اقتصادی جهانی، سال‌هاست بر کشور ما تحمیل ‌شده. ولی در این بین مسائلی وجود دارد که نمی‌توان از کنار آنان بی‌توجه گذشت. در درجة نخست کشور ایران نیازهای مشخصی از نظر کالاهای مصرفی دارد، که فقط از طریق واردات می‌تواند آنان را برآورده کند. از طرف دیگر، طی سال‌های متمادی، اعمال سیاست «حصراقتصادی» از جانب بسیاری از دولت‌های غربی، تبدیل به حرکتی «سیاسی‌ـ‌اقتصادی» شده، و به تدریج چشمداشت‌هائی «مالی ـ تبلیغاتی» به دنبال آورده است. به عبارت دیگر، محدودیت واردات کالا به ایران، هزینه‌هائی را به نفع تولید کنندگان و توزیع کنندگان و بر علیه منافع مصرف‌کنندگان بر اقتصاد ایران تحمیل کرده، که در شرایط عادی‌، عملاً غیر ممکن می‌بود.

روشن‌تر بگوئیم، زمانی که کالاها بدون مجوز از طرف سازندگان آن، در کشور توزیع می‌شود، سازندگان این کالاها در برابر عواقب مصرف آن در ایران و گارانتی‌های اجباری‌ای که سازمان‌های تجارت بین‌الملل از نظر حقوقی بر تولیدکنندگان تحمیل کرده‌اند، هیچگونه مسئولیتی ندارند. از طرف دیگر، به دلیل همان «حصر اقتصادی کذائی»، قیمت‌ کالای بدون مجوز نه تحت نظارت ارگانی قرار می‌گیرد، و نه زمینه‌ای برای «رقابت» میان تولیدکنندگان مختلف جهت کاهش قیمت‌ها صورت می‌گیرد.

این شرایطی است که دولت‌های پی‌درپی جمهوری اسلامی، در همگامی کامل با سیاست‌های راهبردی غرب، سالهاست که بر ملت ایران تحمیل می‌کنند. شرایطی که نه تنها غیرانسانی است که بالاترین بهرة ممکن را نیز از نظر مالی به جیب سرمایه‌داران غربی و دلالان محلی آنان در ایران سرازیر کرده. بهترین نمونة این سودجوئی جنایتکارانه، و چپاول اموال ملی را در مورد بازار داروهای قاچاق می‌توان مشاهده کرد.

از نظر دیپلماسی جهانی و قراردادهای بین‌المللی، اصولاً‌ تحریم اقتصادی نمی‌تواند به صورت «قانونی» شامل تولیدات داروئی شود. ولی آمریکا با استفاده از اهرم‌های سیاسی و مالی خود، این نوع تحریم را نه تنها در مورد ایران عملی کرده، که دهه‌هاست در مورد کشور کوبا نیز به اجرا می‌گذارد. توزیع عادلانه و انسانی دارو به دلیل استفاده‌ای که هر بیمار از آن به عمل می‌آورد، یکی از اساسی‌ترین حقوق انسانی است، که به این وسیله از طرف دولت‌های پی‌درپی‌ ایالات متحد به زیر پای گذاشته شده.

در این رابطه، سیاست‌های جاری کشور ایران بسیار جالب توجه‌اند. در مورد کالاهای مصرفی که نیازهای روزمره را شامل نمی‌شوند: تلویزیون، رادیو، وسایل برقی خانگی و ... «دولت‌مردان» جمهوری اسلامی، برای بی‌نصیب نماندن از این بازار پر رونق، گروه‌های متعددی، در شبکه‌هائی پیچ در پیچ تشکیل دادند، که گروه «سردارسازندگی» مسلماً در رأس آنان قرارگرفته. فعالیت این گروه‌ها از قاچاق سیگار تا تلویزیون و یخچال و سردخانه و ...را شامل می‌شود. اینان، اسکله‌های ویژة خود را نیز دارند، نیرو‌های انتظامی محلی نیز در استخدام آنان هستند، و در شهرها، و مراکز مصرف کالاهای قاچاق، هرگروه، شبکة توزیع ویژه خود را نیز توسعه داده‌. قاچاق کالا در ایران امروز، مستقیماً به دست کسانی صورت می‌گیرد که در رأس حاکمیت قرار گرفته‌اند. نتیجة این دلال‌بازی «سیاسی» این شده که غربی‌ها تولیدات خود را به‌هر قیمتی که مایل‌اند در بازار ایران می‌فروشند، و در آمدهای محلی این تجارت «غیرقانونی» مستقیماً کیسة دولت‌مردان ایران را پر کرده، و به صورتی خود به خود ، وسیله‌ای جهت گسترش «اقتدار تشکیلاتی»‌ آنان را فراهم می‌آورد.

دولت احمدی‌نژاد، که تا کنون خود و دارودسته‌اش خارج از این گروه قرار داشته‌اند، گویا از این سیاست رضایت ندارد. از آغاز انتخابات اخیر ریاست جمهوری، صحبت از گرفتن اسکله‌های «غیرقانونی»‌ و بازداشت‌ افرادی‌ در میان بود که شبکة نقل و انتقال کالاهای قاچاق را رهبری می‌کنند. ولی در اینکه، دولت کنونی از «حسن‌نیت» لازم، و یا «قدرت عمل کافی» برای اعمال این سیاست‌ها برخوردار باشد، جای سئوال باقی است.
حملة اخیر به گروه‌های خرید و فروش داروهای قاچاق در همین راستا قرار می‌گیرد. یا دولت قصد آن دارد که با این حملات گروه‌های رقیب را با گروه‌های «خودی» جایگزین کند، یا در پی «سهم‌خواهی» از این فعالیت سودآور و غیرانسانی است، و یا تحت تأثیر شعارهای اولیة انتخابات احمدی‌نژاد، قصد مردم فریبی دارد. در چند روز آینده، نتایج این نوع حملات «نمایشی» را در سیاست‌های داخلی مسلماً مشاهده خواهیم کرد. در هر حال و در هر صورت، تا آنجا که به مقابله با قاچاق مواد مصرفی مربوط می‌شود، از این اقدامات نمی‌توان چشمداشتی داشت.

۱۲/۰۲/۱۳۸۴

انگولک‌چی
...

بازتاب ـ آقازاده: تونل‌هاي عميق، حافظ تاسيسات هسته‌اي ايران
انگولک‌چی ـ اگر علی ساربان است ...

بازتاب ـ جوادي آملي: بالابودن آمار كميته امدادی‌ها توهين به ملت است
انگولک‌چی ـ و باعث تشویق مسئولان!

بازتاب ـ اوج‌گيري جنگ ايران و آمريكا بر سر قلب‌ها و مغزها
انگولک‌چی ـ ولی در مورد شکمبه‌ها به توافق رسیدند!

بازتاب ـ پخش نماز جماعت خاتمي از سيما
انگولک‌چی ـ قسمت غسل جماعت را پخش کنید.

بی‌بی‌سی ـ آمريکا آثار عتيقه ايتاليايی را باز می‌گرداند
انگولک‌چی ـ البته بعد از اینکه ایتالیا آثار عتیقة آمریکا را پس داد!

بی‌بی‌سی ـ سازمان ملل نگران وضع فلاکت بار آوارگان چچن
انگولک‌چی ـ دل آدم برای این سازمان ملل کباب می‌شود!

ایرنا ـ علي اكبر "جوانفكر" مشاور مطبوعاتي رئيس جمهوري شد
انگولک‌چی ـ جوانی است و هزار سودا ...

ایرنا ـ "خالد مشعل" با رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام ديدار كرد
انگولک‌چی ـ مشعل‌اش خاموش بود یا روشن!

ایرنا ـ استراو: نيروهاي انگليس براساس قطعنامه شوراي امنيت درعراق هستند
انگولک‌چی ـ همان قطعنامه‌ای که رد شد!

ایرنا ـ سگ‌ها هم لهجه دارند
انگولک‌چی ـ سگـــــــــی اصفهـــــــــان آآآآآبی یخ می‌خورد!
انگولک‌چی
...

ایرنا ـ نخست وزير عراق: مرجعيت خواستار تشكيل سريع دولت جديد عراق است
انگولک‌چی ـ تعیین تکلیف خمس و زکات و اوقاف!

ایرنا ـ ايرانيان مقيم آلمان به حمايت از برنامه اتمي ايران راهپيمايي كردند
انگولک‌چی ـ برنامة آلمانی یا روسی؟

ایرنا ـ متكي گفت: "ما ديپلمات هستيم ... "
انگولک‌چی ـ در شهر به شما پیشنهادات دیگری هم مگر شده؟

ایرنا ـ عضو هيات علمي دانشگاه: انگليسي‌ها از فوتبال براي ساختن آينده استفاده مي‌كنند
انگولک‌چی ـ اشتباه کرده، از والیبال آینده می‌سازند.

ایرنا ـ دادستان كل كشور: حكم اعدام دو تن از عاملان انفجارهاي اهواز "صادر" شد
انگولک‌چی ـ نگفتی از کجا "وارد" شده بودند.

ایرنا ـ يك بازيگرسينما: ساخت فيلم‌هاي مذهبي نيازمند حمايت دست‌اندركاران فرهنگي است
انگولک‌چی ـ ساخت فیلم‌های دیگر سیکیم‌خیاری است.

ایرنا ـ مهمترين عنوان‌هاي مطبوعات روز دوشنبه صربستان
انگولک‌چی ـ اخبار مهم!!

ایرنا ـ رئيس جمهوري بر مخالفت دولت با افزايش بهاي كالاهاي اساسي تاكيد كرد
انگولک‌چی ـ بالاخره گران می‌شود یا نه؟

۱۲/۰۱/۱۳۸۴


سینمائی جهانی؟
..
(به بهانة اهدای جوایز سینمائی بفتا در لندن)
...
صنعت سینما با بحران روبروست. این واقعیتی است که بسیاری از دست‌اندرکاران آن رسماً قبول کرده‌اند. ابعاد بحران سینما، چون هر صنعت دیگری متعدد است. ولی در یک مورد جای هیچ بحثی باقی نمی‌ماند: امروز، فیلم سازی دیگر از مرحلة هنری خود خارج شده. سرمایه‌گذاری‌های نجومی‌ای که برای ساخت یک فیلم 90 دقیقه‌ای ضروری است، این شاخه از فعالیت هنری را مستقیماً تحت نظر کارتل‌ها و اتحادیه‌های بزرگ چند ملیتی مالی قرار داده. این سئوال باید مطرح شود که این محافل تصمیم‌گیرنده، که "تولید" را صرفاً بر اساس "بازده" مالی آن مورد بررسی قرار می‌دهند، تا چه حدی برای قبول و یا رد یک پروژة سینمائی از "شایستگی‌های فنی و هنری لازم" برخوردارند.

این امر را نیز نباید از نظر دور داشت که سینما، از نظر تاریخی، به دلیل رشد و نمو سریعی که در آمریکای شمالی داشته، همواره از الگوهای سرمایه‌داری لیبرال آمریکائی بیش از دیگر الگوها پیروی کرده. ولی، در حال حاضر که "تولید جهانی"، تحت عنوان "جهانی شدن"، روز به روز بیشتر در دست محافل محدودتری متمرکز می‌شود، سینما از این قاعدة کلی نمی‌تواند مستثنی باشد. سینمای امروز، به دلیل وابستگی‌های مختلفی که این صنعت به محافل متفاوت سرمایه‌داری برای خود ایجاد کرده، تبدیل به مجموعه‌ای ناهمگون از "الزامات" و "انتظارات" شده.

از یک سو، این صنعت چون هر صنعت دیگری قصد "صادر" کردن محصولات خود به دیگر بازارها را دارد، و از سوی دیگر به دلیل تفاوت‌های فرهنگی میان ملل جهان، نمی‌توان از تمامی جوامع انتظار داشت که یک محصول واحد فرهنگی را پسندیده و به آن جواب مثبت دهند. از یک طرف، سرمایه‌هائی که تولید فیلم نهایتا باید بر آنان تکیه داشته باشد معمولاً در جوامع صنعتی انباشته شده و نظارت بر عملکرد آنان در دست غرب است، از طرف دیگر، در جوامع غربی ساختارهای مختلف اجتماعی، فرهنگی، فناورانه و ... رشد بازار فروش تولیدات سینمائی را محدود کرده، و محافل سرمایه‌گذار را مجبور به نزدیک‌تر شدن به تمایلات اخلاقی و فرهنگی کشورهای در حال توسعه می‌کند. در واقع، در چارچوب اقتصاد فعلی فقط کشورهای در حال توسعه هستند که از پتانسیل بسیار بالائی برای رشد بازار صنعت سینما برخوردارند. ولی، این صورت بندی مشکلات دیگری ایجاد می‌کند که در چارچوب استراتژیک از طرف همین محافل سرمایه‌گذار نمی‌تواند حل شود، چرا که بهره‌گیری محافل سرمایه‌داری از تعصبات و پیش‌داوری‌های توده‌های جهان سوم، یکی از راهبردهای اساسی‌ای است که سرمایه‌داری جهانی حاضر نیست از منافع آن دست شوید. ارائة محصولات سینمائی‌ای که با تکیه بر فرهنگ صنعتی غربی، این پیش‌داوری‌ها و توهمات توده‌ای را متزلزل کرده و یا به آنان حساسیت بیشتری اعطا کند، می‌تواند در دراز مدت از نظر راهبردهای پایه‌ای، نهایتا به ضرر محافل سرمایه‌داری جهانی و دولت‌های محلی و وابسته به آن تمام شود.

در نتیجه، این بن‌بست‌ها، در کنار بسیاری دیگر که بررسی آنان در این خلاصه نمی‌گنجد، کار را به جائی رسانده که تولیدات سینمائی، خصوصاً از نوع غربی آن بیش از پیش در تسخیر بازار ناموفق‌ از آب در آیند. به طور خلاصه، سینما که در گذشته سخنگوی یک فرهنگ سرمایه‌سالاری غربی در جهان بود، به دلیل مشکلات پیچیدة اقتصاد معاصر، در صدد ایجاد پلی ارتباطی میان فرهنگ سرمایه‌سالاری غربی و دیگر فرهنگ‌ها در سطح جهانی بر‌آمده. پلی که از پیش می‌توان گفت، حداقل در چارچوب صرفا فرهنگی، پایه‌هایش غیر قابل دوام است، و در چارچوب اقتصادی مسلماً انتظارات پیش‌بینی شده را برآورده نخواهد کرد.

سینما با وجود آنکه امروز یک پدیدة جهانی معرفی می‌شود، شاید برای حفظ موجودیت‌اش به عنوان یک صنعت، بهتر باشد از جهانی شدن و یا از تمایل به جهانی شدن دست برداشته، اهداف تجاری محصولات خود را محلی‌تر کند. در غیر اینصورت تبدیل به صنعتی خواهد شد که مراسم تشییع‌جنازه‌اش را به زودی شاهد خواهیم بود.
انگولک‌چی
...
آفتاب نیوز ـ شمس الواعظین: مدیریت یکسویه رسانه‌ای در دولت جدید قابل پیش‌بینی بود
انگولک‌چی ـ در دولت سابق قابل پیش‌بینی نبود.

آفتاب نیوز ـ تایم : ایران كم نمی‌آورد!
انگولک‌چی ـ خودتان درس‌شان دادید.

آفتاب نیوز ـ چگونه از عقايد احمقانه بپرهيزيم؟
انگولک‌چی ـ برای شما دیر شده.

آفتاب نیوز ـ وضعیت اسفبار روسپيان در اروپا از زبان خودشان
انگولک‌چی ـ و وضعیت درخشان روسپیان ایرانی از زبان ما.

آفتاب نیوز ـ آيت‌الله موسوي اردبيلي:حركت مطبوعات غرب با هدف تكرار جنگهاي صليبي است
انگولک‌چی ـ ما هم انشاالله کمک‌شان می‌کنیم.

آفتاب نیوز ـ مصر همچنان نگران سلاح‌های هسته‌ای اسرائیل
انگولک‌چی ـ بیخود نگران است!

آفتاب نیوز ـ نمایندگانی که هو شدند
انگولک‌چی ـ و حق‌شان بود.

آفتاب نیوز ـ توریست ها به ایران نمی‌آیند
انگولک چی ـ غلط می‌کنند!

آفتاب نیوز ـ ولایت فقیه، امضای نظام است
انگولک‌چی ـ چک جعل‌امضاست!

آفتاب نیوز ـ عباس سلیمی نمین: اگر مردم ایران دموکراسی نداشتند که باز هم تلاش می‌کردند
انگولک‌چی ـ خودش فهمید چی میگه!؟

آفتاب نیوز ـ مجید فراهانی: اخراج اساتید به فرار مغزها منجر می‌شود
انگولک‌چی ـ بی‌خیال! پاچه و سیرابی هنوز داریم.

۱۱/۳۰/۱۳۸۴

حماسه "حماس"
...
به گزارش بنگاه سخن‌پراکنی بی‌بی‌سی، کفیل دولت اسرائیل، آقای اولمرت، دولت جدید فلسطین را که نتیجة "انتخابات" اخیر است، "تروریست" لقب داد.

این نوع برخورد از جانب دولت اسرائیل جای هیچ گونه تعجبی نباید داشته باشد. یادمان نرفته که آقای شارون، زمانی که سازمان‌های اسلامی "تندرو" یکی پس از دیگری، در بطن مناطق فلسطینی نشین منزوی می‌شدند، شیخکی را از مصر به سرزمین‌های اشغالی "وارد" کرد، این شیخ که چند سال بعد، به ادعای حماس و اسرائیل، از طرف ارتش اسرائیل مورد حمله قرار گرفته و کشته شد، همان کسی است که عملاً سازماندهی حماس را در هیبتی که امروز شاهد آن هستیم بر عهده داشت. ولی در عمل، همکاری‌های آقای شارون و "محافظه‌کاران" اسرائیلی با این شیخ، صرفاً به "وارد" کردن ایشان به مناطق اشغالی محدود نشد: خرید مکان‌ها و ساختمان‌های لازم، تأمین وجوه ضروری جهت سازماندهی "افراطی‌گرائی"، تأمین حمایت بین‌المللی از این جریان سیاسی، و ... نیز در فهرست "خدمات" آقای شارون قرار داشت.

طی سال‌های سال، با همکاری مالی‌ و راهبردی جمهوری اسلامی ایران، دولت اسرائیل از حماس یک "حزب" معتبر سیاسی ساخت، و امروز در چارچوب ایجاد بحران و تنش‌زائی در منطقه، دست پروردة خود را "تروریست" می‌خواند. گزینه‌ای که دست دولت و ارتش اسرائیل را از هر جهت برای سرکوب‌های آتی باز می‌گذارد. در سرزمینی که یک درگیری نظامی 50 ساله تمامی تار و پود اقتصادی آن را در هم فروریخته، جای تعجبی ندارد که مردم بی‌پناه و به فقر کشیده‌شدة آن، با تشکیلاتی که از طریق ارایة کمک‌های مالی، توزیع مایحتاج روزانه، حمایت‌های بهداشتی و درمانی و ... دست دوستی به سوی‌شان دراز کرده، هم سخن شوند.

ولی، اسرائیل با بیرون کشیدن حماس از درون صندوق‌های رأی، موجودیت ملت فلسطین را از نظر تاریخی با موجودیت این سازمان "خیر!"، تشکیلاتی که نهایتاً زمینه ساز دخالت‌های بیشتر و سرکوب‌های سازمان یافته‌تری از جانب اسرائیل و آمریکا خواهد شد، گره زده است. بهترین نمونة این تشنج‌زائی‌ها اظهارات امروز آقای اولمرت است. در شرایطی که "شعار" جنگ با تروریسم سر در تمامی کاخ‌های ریاست جمهوری جهان را "آذین" بسته، سخن گفتن از دولت برخاسته از جنبش "حماس"، جنبش دست نشاندة دست‌راستی‌های اسرائیل و ایران، تحت عنوان یک دولت "تروریست"، فقط می‌تواند مجوزهای لازم برای اعمال فشارهای بیشتر بر ملت بی‌پناه فلسطین را فراهم آورد. نباید فراموش کرد که حماسة "حماس" نیز در نوع خود یکی دیگر از شگردهای سرمایه‌داری جهانی در مبارزه با ملت‌هاست.
انگولک‌چی
...
بازتاب ـ بازنشستگان نيروی انتظامی، فعلاً نميرند!
انگولک‌چی ـ مُردن بقیة بازنشستگان بدون اشکال است!

بازتاب ـ لوس‌آنجلس‌تايمز: فتح‌الفتوح ايران در خاورميانه با پياده‌نظام آمريكا!
انگولک‌چی ـ ای بابا، این که حکایت 27 سال پیش بود!

بازتاب ـ پيامي كه اكنون بايد از ايران به غرب داده شود
انگولک‌چی ـ "دستم به دامنت"!

بازتاب ـ ارزش آپارتمان‌های تهران، بيشتر از مهم‌ترين پايتخت اروپايي
انگولک‌چی ـ از این نظر عقب نمانده‌ایم!

بازتاب ـ اظهارات شگفت‌انگيز سخنگوي شورای نگهبان قانون اساسی
انگولک‌چی ـ غیر شگفت‌انگیز هم مگر دارد؟

بازتاب ـ راهكار تازه دولت براي مبارزه با رشوه
انگولک‌چی ـ نگرفتن رشوه!

بازتاب ـ روايت تكان‌دهنده شكنجه‌های ساواك در جشن زندانيان شاه
انگولک‌چی ـ راوی: سعید امامی!

بازتاب ـ جای ايران در توطئه كاريكاتور دانماركي كجاست؟
انگولک‌چی ـ موضع مصرف‌کننده

بازتاب ـ مسلمانان در دام جنگ تمدن‌ها نيفتند!
انگولک‌چی ـ اتفاقاً دیروز لاهیجی هم همین را گفت.