حکومت اسلامی ایران در منطقه در حال عقب نشینی است. این امر امروز غیرقابل تردید شده، چرا که در وحلة نخست، دولت پیشنهادی «حزبالله»، متشکل از شیعهمذهبها و ایرانیالاصلها به ریاست جعفری، که مستقیماً مورد حمایت ایران بود، نتوانست «تأئید» لازم را به دست آورد. دولت جعفری با بهرهگیری از حمایت مستقیم آمریکا، میتوانست ایران را به عنوان ژاندارم «عراق» درگیر بازسازی فضای عراق کرده، و از این رهگذر صورتبندیهای مورد نظر واشنگتن را بر شرایط سیاسی کشور عراق دیکته کند. جعفری به عنوان فردی که سالهای دراز در خدمت حکومت اسلامی تهران بوده، شاید بهترین مهرة آمریکا در این بازی بود. ولی، با معرفی جواد مالکی به عنوان نخست وزیر دولت عراق، صحنة سیاسی به طور کلی تغییر کرده است، اگر بیبیسی و حکومت اسلامی ایران، در هر فرصتی از نخست وزیر جدید به عنوان فردی «شیعهمذهب» نام میبرند، مالکی به دلیل نزدیک بودن به محافل «بعثی» سوریه، بیشتر بازتاب دهندة نظرات مسکو خواهد بود، تا ایران و آمریکا، و قاعدتاً نمیتواند از پیش راندن سیاست «حزباللهی» کردن عراق، حمایت کند. مالکی گزینهای است که آمریکا، تحت فشار قدرتهای منطقه، به آن تن داده است، ولی عقب نشینی حکومت اسلامی ایران صرفاً به معرفی مالکی در پست نخست وزیری عراق محدود نمیشود.
دنبالة مطلب »»»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر